Het is alweer een week geleden dat ik aan de andere kant van de wereld zat. Wat gaat de tijd toch snel. Eenmaal thuis voelt het ook niet alsof ik vier maanden ben weggeweest. Alles gaat gewoon weer door. Wel heb ik al heerlijk genoten van stroopwafels, appeltaart, saucijzenbroodje, dropjes en een broodje met hagelslag. En dan nog verbaasd zijn dat ik iets dikker (ik bedoel natuurlijk breder, met al mijn getrainde spieren...) ben geworden. Zoveel als nu heb ik niet gesnoept daar. Volgens de weegschaal ben ik ook iets van 2 kilo aangekomen, dus dat valt me nog reuze mee (dit is gemeten na al het lekkernij uit Nederland).

Mijn blog loopt nog een beetje achter want het verhaal van New York ontbreekt nog. De stad dat nooit slaapt en waar iedereen zegt dat het zo gaaf is, tja dat kan niet ontbreken. We hebben ook wel het een en ander meegemaakt. Dus het is zeker een stad vol beleving. Wat een mensen kan je daar vinden. Een dagje op Times Square zitten en mensen kijken, is goed vol te houden. Lieke en ik zijn ook vaak op Times Square geweest. Ook hebben we in deze big city onze eerste (en gelukkig laatste) tegenslag te pakken gehad. Ons (via hostelbookers.com) geboekte hostel bleek niet echt zuivere koffie te zijn dus zijn we daar snel weggegaan en naar een oude vertrouwde HI-hostel verhuisd. Beetje raar begin van de week maar goed opgelost. En wat is nou een reis zonder tegenslag?

We hebben veel van de stad gezien, tenminste de voornamelijkste toeristenattracties. We begonnen met een tochtje naar het vrijheidsbeeld en voor de rest hebben we Chinatown, Little Italie, Broadway, Times Square (meerdere malen), Wallstreet, 5 avenue, Central Park, Ground Zero, Soho, Brooklyn Bridge en nog wel veel meer gezien. We sloten de week af met New York uitzwaaien vanaf het Emipe State Building.

Er zijn veel verschillende soorten (hoge) gebouwen. Het mooiste en apartste vond ik Flat Iron. Dat is het gebouw dat tussen twee wegen instaat en van smal naar iets breder uitloopt. Ground Zero was ook erg indrukkend om te zien. Het momument voor alle slachtoffers is erg mooi geworden. Ik vind het jammer dat ze gelijk weer bezig zijn met nieuwe World Trade Centers bouwen, maarja het leven en de business gaat door. In Central Park maakte we nog iets spannends mee. Op sommige stukken loopt er onder het park door een weg. Jij kan dan door het park erover lopen via een brug. Op het moment dat we bijna de weg oversteken, hoorden we een keiharde knal. Ik dacht gelijk, dat zijn auto's die op elkaar botsen. Maar ik had het fout. Het was een vrachtwagen die dacht de brug onderdoor te kunnen maar hij was te hoog. In plaats van dat hij stopt, rijdt hij gewoon de tunnel door en komt er met veel lawaai uit. Op de grond lag allemaal rotzooi zoals een kapotte lamp. De chauffeur nam niet eens de moeite om het op te ruimen of naar de schade te kijken. Eerst dachten Lieke en ik dat hij nog vast zou zitten maar volgens andere mensen was hij allang doorgereden. Wel kwamen er gelijk stuk of vier politieauto's, een ambulance en meerdere brandweerwagens aanrijden. Er was verder niks aan de hand behalve dat de troep opgeruimd moest worden. Ja je maakt echt wat mee in New York.

Met shoppen hebben Lieke en ik ons aardig ingehouden. Velen zeggen dat New York de shopstad is, maar vele (betaalbare) winkels in New York hebben we ook al in Canada gezien. Als nog zijn we goed geslaagd natuurlijk.

Het besef van naar huis gaan en dat mijn vier maandse avontuur bijna eindigde, werd wel steeds groter al had ik er toch ook wel zin in. En zoals ik net al zei, ik ben nu alweer een weekje thuis en alles gaat gewoon door. De vliegreis is me niet echt tegengevallen. Ik heb niet geslapen vanwege de rare tijdswisseling en met het overstappen nog even moeten zweten om zo de vlucht van Londen naar Amsterdam te halen waardoor ik het laatste stukje helemaal wakker was. Ik landde om 09.30 uur en had ook gelukkig als een van de eerste mijn koffer (voor Lieke gold hetzelfde). Zo konden we lekker snel naar iedereen toe. Rest van de dag heb ik rustig aan gedaan en natuurlijk ben ik vroeg mijn bedje ingekropen. De jetlag valt behoorlijk mee. De eerste nachten wel telkens rond 2 uur 's nachts wakker met een beetje knorrende maag (dan is het 20.00 uur in Oost-Canada/Amerika) en om 4 uur viel ik dan weer in slaap. Voor de rest weinig zin in eten maar ook dat zal snel weer over zijn, ga ik vanuit.

Ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt om voor vier maanden weg te gaan. Het vrijwilligerwerk was een hele speciale ervaring en het rondreizen was erg gezellig. Ik heb weer veel gezien en geleerd, toch zal ik niet nog een keer voor een periode van vier maanden weggaan. Mijn leukste ervaring kan ik niet goed vertellen. In elke stad heb ik wel wat meegemaakt en beleefd. De mooiste stad vind ik nog steeds Vancouver. New York is erg indrukwekkend maar te druk voor mij. Ook ben ik erachter dat ik me echt thuis voel in Nederland. Dus ik kan iedereen geruststellen, ik heb geen emigratieplannen. Nu nog even van mijn vakantie genieten en daarna mijn studie afmaken!