Onze verhuizing zit erop. Deel 1 is afgesloten en nu is het echt vakantietijd. Het afscheid nemen viel toch wel iets meer tegen dan ik van tevoren had verwacht. Paar dagen van tevoren had ik het gevoel dat ik er nu ook echt wel klaar mee was, maar als het puntje bij paaltje komt, is het toch wel lastig. Het is een raar gevoel om alle mensen waar je toch de hele tijd veel mee beleefd hebt, je dieren waarvoor je gezorgd hebt en de plek waar je 10 weken vast zat, achter te laten.

De afscheidsbarbeque was erg gezellig. We hadden precies genoeg vlees. Alles is opgekomen maar wel met echt veel moeite. Nou eigenlijk hadden we iets te veel vlees want Lieke en ik hadden nog wat worstjes en stukjes kip in de barbeque laten vallen. Zoiets moet je ook niet aan ons over laten. Gelukkig namen al snel de jongens het over. Wij zijn toch meer van het zitten en kletsen, je moet doen waar je goed in bent, toch?!

Ook hebben Lieke en ik op onze laatste dag de schattigste baby ooit gezien: een otterbaby. Wat een dotje! De oogjes waren net geopend en het was heerlijk lui. Ik wist niet dat otters zoveel haren hadden, zo zacht en donzig. Het is 2,5 a 3 weken oud. Het leuke van otters is, dat wanneer ze actief worden ze alles als speeltjes aanzien en de hele dag door spelen. Ook moet je ze leren zwemmen want dat kunnen ze dus niet vanzelf. Dat word dus de Critter Care website in de gaten houden, ik wil graag op de hoogte blijven!

De reis zelf naar Vancouver is helemaal goed gegaan. Eerst greyhound, toen skytrain, stadsbus en uiteindelijk nog eventjes lopen, met onze dikke tassen op de rug. Wel weer even wennen hoor. Maar alles pasten erin (zelfs bij Lieke). Lieke had nog een broek waar ze over twijfelde of ze die weg zou gooien of mee zou nemen. Maar het lot heeft voor haar beslist. Op de laatste dag, gaat madam nog onderuit. Blauwe, opengeschaafde knie en een stuk gescheurde broek. Nouja.. weer een reden om te shoppen!

Tijdens onze loopzoektocht naar het hostel, kwamen we nog een oud-Critter Care intern tegen. Zij heeft daar voor onze tijd gewerkt maar nu woont ze Vancouver en tijdens ons verblijf daar, kwam ze al verschillende keren langs. Wel toevallig dat je haar dan ook nog op de eerste dag in zo'n grote stad, weer tegenkomt. Ze vertelde ons wel dat we goed liepen (gelukkig) en dat we er bijna waren.

Over de buschauffeurs hier, kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Het busritje kostte 2,50 dollar per persoon, dus ik pak makkelijk een briefje van 5. Kan je blijkbaar alleen met munten betalen. Nou geen probleem, ik heb er genoeg (munten blijven altijd in je portemonnee steken, terwijl het veel zwaarder is, moet ik toch maar eens wat aan doen) dus ik pak wel munten. Zei meneer, laat maar komt volgende keer wel oftewijl: loop maar door. Nu zag hij natuurlijk onze dikke tassen op de rug en zweet op ons voorhoofd (dat viel wel mee, ik had meer last van een afzakkende broek door die tas op je heupen), maar dat scheelt mooi weer even. Eenmaal in het hostel kregen we onze kamer (helemaal boven, vierde verdieping, tegenover wc en douche) en begonnen we een beetje uit te pakken. Omdat we toch wel moe waren van het reizen, besloten we rustig aan te doen. Lekker wat eten (onze standaardmaaltijd: brood met nutella) bij het strand/de zee (wij zaten meer bij de uitmonding van de rivier in het gras) en lekker luieren. De voorspellingen van het weer is heel goed deze week, het wordt uiteindelijk rond 21 graden met veel zon, dus genieten. Tijdens het luieren hadden we ook zon, maar nadeel van de zee... dat brengt wind met zich mee... Het was dus nog best wel koud. Rond half 4 zijn we nog even wat gaan lopen, cupcakje gegeten en uiteindelijk weer naar het hostel gegaan om het daar nog even te verkennen (en omdat we moesten plassen). Dit hostel is totaal anders dan waar we eerst zaten. Het lijkt een groot studentenhuis met veel jonge mensen (maar verbazingwekkend ook oudere). Zo heeft het een hele grote en handige keuken waar je zelf kunt koken, verschillende ruimtes (bibliotheek, computerruimte, speelruimte met biljard, televisieruimte, meetingruimte en nog wel meer) en een tuin waar je kunt zitten. De omgeving rondom is ook een stuk rustiger dan HI Central. We hebben dus geen verkeerde keuze gemaakt. Qua luxe is het voor de rest hetzelfde. Wel hadden we daar een grotere kamer. Nu delen we de kamer met twee Duitse dames die hier naartoe zijn gekomen om te gaan werken voor een jaar ofzo. Hun planning was nog erg globaal.

Onze planning is voor Vancouver aardig vastgesteld. Je weet nooit wat je tegenkomt maar vandaag is de minst mooie dag, dus rondlopen en shoppen. Morgen fietsen door Stanleypark, zaterdag met een toer mee, georganisteerd door het hostel, door Chinatown en omgeving en zondag is het tijd voor Vancouver Island. Maandag gaan we dan alweer verhuizen richting Calgary, Banff en Edmonton... Druk, druk, druk!

In de avond hebben Lieke en ik simpel gedaan. We hadden nog brood (en nutella) over dus dat hebben we opgemaakt en verder had Lieke noedels meegepikt vanuit Critter Care. Dus een noedelssoepje met brood. Daarna hebben we heerlijk genoten van het geen-limiet-douchen. Dat was toch wel even zalig. Ik denk dat ik me deze vakantie/rondreis wel goed ga vermaken, nu eerst maar even het ontbijt uitproberen...